Nike Waffle

Ooit, om precies te zijn in de jaren zestig, werd hardlopen niet als sport of hobby beschouwd. Mensen gingen niet hardlopen. Er waren genoeg hardloopsneakers op de markt om op één hand te tellen en iedereen die überhaupt ging hardlopen werd voor gek of student uitgemaakt. En dit is precies waar het verhaal van de Nike Wafflesneaker begint. Nike stond in die tijd nog in de kinderschoenen en verkocht alleen hardloopsneakers toen de eigenaars , Bill Bowerman en Phil Knight, het hardloopteam van de Universiteit van Oregon runden. In het begin van de jaren 70 was het Hayward Field hardloopteam bezig met de overgang van een sintelbaan naar een kunstmatig oppervlak en Bowerman was op zoek naar een hardloopschoen die geschikt zou zijn voor meerdere ondergronden. Op een dag at Bowerman wafels bij het ontbijt met zijn vrouw en daar was hij. Hij zag de wafel en dacht: "Als ik de zijkanten van de wafel omdraai zodat het wafelgedeelte in contact komt met de baan, zou dit kunnen werken." Hij stond op van de tafel, ging naar zijn lab en begon te maken.

Sneakers met speciaal aangepaste zolen kwamen voor het eerst uit in 1973, waren geschikt voor zowel vlakke als oneffen loopoppervlakken en hielpen het idee te bevorderen dat de zool ook schokken voor de gewrichten kon absorberen. Daarvoor waren alle sportzolen plat, dus de op wafels geïnspireerde buitenzool was de eerste grote innovatie in de industrie. Het eerste model werd gemaakt in Japan, had een nylon bovenwerk en won aan populariteit met een kosmische snelheid. Later kwam er een canvas, licht opnieuw ontworpen versie die de Waffle Racer werd genoemd. Na verloop van tijd werd de sneaker verbeterd en werd de originele wafelzool gebruikt op andere Nike producten zoals de Astro Grabber, Nike Elite en de Tailwinds, die zelfs de outerwear sneakers van American football spelers werden.